Meros78_Photo1_small  Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στα πλαίσια του αφιερώματος στο ΔΣΕ, στις 2.2.1997 (το βρήκα εδώ ). Νομίζω αν το διαβάσει κανείς μπορεί ν’αντιληφτεί, καλύτερα ίσως, τί δεν θέλησε να δείξει στην ταινία του ο Βούλγαρης: ότι ηττημένος του εμφυλίου δεν ήταν μόνο ο ΔΣΕ ή το ΚΚΕ, αλλά στο σύνολό του ο ελληνικός λαός.Και, κυρίως, ότι νικητής είναι η αστική τάξη. Η πλουτοκρατία – καθαρές , πεντακάθαρες λέξεις και έννοιες. Που και σήμερα κυβερνά, που και σήμερα απεύχεται νέους ΔΣΕ. (υπογραμμίσεις δικές μου)

 

Η ιστορία ενός ποιήματος

Μια συγκινητική επιστολή ενός αναγνώστη μας

«Αγαπητοί σύντροφοι του «Ρ»,

Το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, με βρήκε όμηρο στο χιτλερικό στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων του Βραδεμβούργου, απ’ όπου με απελευθέρωσαν τα σοβιετικά στρατεύματα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, τον Αύγουστο του 1945, βρήκα τον πατέρα μου κρατούμενο από το μεταπολεμικό κράτος, ως αντιστασιακό. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και η ζωή πολύ σκληρή.

Το 1948 ήρθε η σειρά μου να υπηρετήσω τη στρατιωτική θητεία και με κάλεσαν στρατιώτη. Με ενέργειες του τότε δημάρχου Φιλιατρών Μεσσηνίας, με τον οποίο είμαστε γείτονες και με αγαπούσε σαν παιδί του, γλίτωσα τη Μακρόνησο και μετά τη βασική εκπαίδευση στην Καλαμάτα, βρέθηκα στο Γράμμο, στην πρώτη γραμμή, απέναντι από τις δυνάμεις του ΔΣΕ.

Εκεί, το καλοκαίρι του 1949, σ’ ένα πολυβολείο βρήκα ορισμένες προκηρύξεις του ΔΣΕ και ανάμεσά τους ένα ποίημα, αφιερωμένο στην επίσκεψη του Γάλλου ποιητή, Πολ Ελιάρ, στο Γράμμο. Όταν το διάβασα, κρυφά από τους άλλους στρατιώτες της μονάδας μου, συγκλονίστηκα τόσο πολύ, που κατάλαβα ότι πρέπει να το διασώσω. Να το φυλάξω, όμως, γραμμένο ήταν πολύ επικίνδυνο. Έπρεπε να το μάθω απ’ έξω και να το κρατήσω στη μνήμη μου. Και αυτό έκανα. Από τότε, ποτέ δεν το ξέχασα… Πενήντα περίπου χρόνια πέρασαν και μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στο μυαλό μου. Και νομίζω, ότι με αφορμή το αφιέρωμα του «Ρ» το ποίημα αυτό πρέπει να διασωθεί πλέον και γραπτά και να βρει μια θέση σ’ αυτό. Γι’ αυτό και σας το αποστέλλω.

Απόστολος ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φιλιατρά Μεσσηνίας

Υ.Γ. Πολύ θα ήθελα, έστω και πενήντα χρόνια μετά, να γνωρίσω τον ποιητή, μαχητή ή μαχήτρια του ΔΣΕ, που εμπνεύστηκε κι έγραψε το υπέροχο αυτό ποίημα».

Ο Πωλ Ελυάρ στο Γράμμο

Ο Γράμμος μας σύντροφε

ορθώνεται να σε φιλήσει στο μέτωπο.

Είναι ο δικός σου πανανθρώπινος Όλυμπος

των θνητών που νίκησαν το θάνατο

με το Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα.

Σήμερα οι κορυφές του ψήλωσαν

κι αστράφτουν πιο τρομερά

για τους δήμιους της ελπίδας.

Meros72_Photo1_smallΈνας αγέρας λευτεριάς κι περηφάνιας

φουσκώνει τα στήθη μας

από τις ψηλές κορφές του κόσμου

από την αδάμαστη θάλασσα εκατομμυρίων συντρόφων μας.

Ο Πωλ Ελυάρ στο Γράμμο.

Σήμερα γι’ αυτόν θα μιλήσουμε στη συνέλευσή μας.

Τι να χαρίσουμε σύντροφοι

ενθύμιο του πιστού μας συντρόφου;

Μια αδελφούλα μας

τρεις φορές λαβωμένη από το μίσος του Τρούμαν

ας του βάλει στο στήθος μετάλλιο τιμής

το κόκκινο τούτο αγριόκρινο

που άνθισε στο άπαρτο Κάμενικ.

Για να μη ντρέπεται ο σύντροφος Ελυάρ

και οι τίμιοι άνθρωποι όλου του κόσμου.

Για να κοιτάζουν τον ήλιο

που νικάει κι ανατέλλει.