Η κοινωνία φορέας του θεάματος δεν εξουσιάζει τις υποανάπτυκτες περιοχές μόνο με την οικονομική της ηγεμονία.Τις εξουσιάζει σαν κοινωνία του θεάματος(…). Ορίζει το πρόγραμμα μιας διευθύνουσας τάξης κι εποπτεύει τη συγκρότησή της. Όπως παρουσιάζει τα ψευδοαγαθά που πρέπει να γίνουν ποθητά , έτσι και προσφέρει στους ντόπιους επαναστάτες τα ψεύτικα μοντέλα επανάστασης.Το θέμα που προσιδιάζει στη γραφειοκρατική εξουσία η οποία κυριαρχεί σε μερικές βιομηχανικές χώρες αποτελεί σαφώς μέρος του συνολικού θεάματος, σαν γενική του ψευδοάρνηση, και σαν στήριγμά του«.
(Guy Debord: La societe du spectacle, Ελ.έκδοση «Εκδοτική Θεσσαλονίκης», 1986 μτφ.Β.Τομανάς, σελ.38 παρ. 57)
Κάποιες διευκρινήσεις από την αρχή: όσοι επισκέπτονται ταχτικά το βλογ, ξέρουν ότι ο R5 είναι κομμουνιστής. ΚουΚουΕς. Ίσως κάποιοι από αυτούς να έχουν αντιληφθεί ότι είναι καμιά φορά και διαβαστερός. Σε κάθε περίπτωση προσπαθεί – με συζητήσιμη αποτελεσματικότητα οπωσδήποτε -να διαμορφώνει σωστά συμπεράσματα.Σ’αυτή την προσπάθεια, καθένας που έχει πει κάτι μπορεί να συμβάλει. Εν ολίγοις , μπορεί να διαφωνώ με το πώς ο Debord στο πιο πάνω έργο βλέπει τη θέση της ε.τ. ως υποκείμενο της ιστορίας και το πώς χτυπάει το Μαρξ για οικονομισμό, αλλά στο πως αναλύει ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους με βρίσκει σύμφωνο.
Η γνώμη μου είναι πως το πολιτικό διακύβευμα σ’ότι έχει να κάνει με τη δολοφονία του Αλέξη είναι το γεγονός καθεαυτό ως εκδήλωση μιας συγκεκριμένης νοοτροπίας που καλλιεργείται στους μηχανισμούς καταστολής. Νοοτροπία που βλέπει τον εχθρό στο λαό, είτε αυτός διαδηλώνει, είτε κυκλοφορεί σε «ύποπτες» περιοχές, είτε ο λαός εξατομικεύεται σε μαχητικό φοιτητή, είτε σε αλλοδαπό λαθρομετανάστη κλπ. Νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί στο έδαφος σειράς νομοθετημάτων, προερχόμενων από την Ε.Ε. – και τις ΗΠΑ – ήδη από το ’97 και μετ’αυξανόμενης έντασης από την 11 Σεπτέμβρη. Νομοθετήματα (δείτε πιο αναλυτικά εδώ) που δικαιολογούνται στο έδαφος μιας πολιτικής «αντιτρομοκρατικής». Η σχετική προσπάθεια δε, θεωρητικά σε επίπεδο νομικής επιστήμης, εξελίσσεται εδώ και χρόνια σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση: βήματα – γοργά – γίνονται στην κατεύθυνση της ποινικοποίησης του φρονήματος και δεν θα αργήσει η ώρα που ο εκθειασμός της κατάληψης ενός εργοστασίου θα επισύρει δίωξη με βάση αντιτρομοκρατικό νόμο, μια και η παρεμπόδιση οικονομικών δομών συνιστά πράξη τρομοκρατική σύμφωνα με την Ε.Ε.
Οι νόμοι υπάρχουν και δεν αμφισβητείται αυτό. Η προέλευσή τους επίσης. Ωστόσο όποιος γνωρίζει διαμορφώνει αντίληψη και -συχνά -μπαίνει στη δράση. Ο σκοπός του κράτους που νομοθετεί τέτοιους νόμους, και στα πλαίσια της συγκεκριμένης ιστορικά λειτουργίας του σ’ένα δεδομένο κοινωνικό σχηματισμό ( στα δικά μας: το κράτος του ελληνικού καπιταλισμού) είναι να αποκρυψει αυτή την αλήθεια από τους πολίτες. Σε πρώτη φάση. Έπειτα να τη δικαιολογήσει.Και σε τρίτη φάση να σπρώξει όσους αγαναχτούν κι οργίζονται σε κίνημα ελεγχόμενο, ανήμπορο δομικά να ανατρέψει το κράτος.
Φάση πρώτη: Πέπλο σιωπής. Το τί μας ετοιμάζουν αν ΔΕΝ το ψάξεις δεν το μαθαίνεις. Οι έγκριτοι δημοσιογράφοι δεν ασχολούνται με τέτοια θέματα.
Φάση δεύτερη: ένας μπάτσος δολοφονεί αναίτια ένα παιδί. Οργή, αγανάκτηση και θλίψη. Οι πρώτες αντιδράσεις είναι πάντα συναισθηματικές. Έπειτα έρχεται η λογική: ΓΙΑΤΙ; Είναι κρατική δολοφονία; Ναι, λέω εγώ. Για όλους τους παραπάνω λόγους. Γιατί όταν φτάνεις να θεωρείς τρομοκρατία την παρεμπόδιση της λειτουργίας «οικονομικών δομών» πρέπει και τα εκτελεστικά όργανά σου να είναι έτοιμα να χειριστούν τέτοιες καταστάσεις. Οι πιο ευεπίφοροι σ’αυτή τη λογική είναι και πιο «βιαστικοί». Έτσι ο κ. Κορκωνέας θεώρησε καλό να βγάλει το κουμπούρι του και να δείξει στα τσογλάνια «Ποιός είναι το αφεντικό».(για την ακρίβεια ο Κορκωνέας είναι υπάλληλος του αφεντικού, του καπιταλισμού επαναλαμβάνω). Πώς το κράτος το «δικαιολογεί»; (..όχι δεν φτάσαμε ακόμα στα επεισόδια..). Το δικαιολογεί βροντοφωνάζωντας ότι ΔΕΝ ήταν κρατική δολοφονία αλλά μια άτυχη στιγμή ενός ανεκπαίδευτου αστυνομικού, και τέλος πάντων χρειαζόμαστε καλύτερη αστυνομία. Αυτά είπε τόσο ο κ. Πρετεντέρης, όσο και ο κ. Κοτρώτσος στην εκπομπή τους της Δευτέρας. Κι αυτό ήταν και το μόνο συμπέρασμα που ακούστηκε καθαρά σε μια εκπομπή στημένη (λέω εγώ) γι’αυτόν ακριβώς το λόγο: οι ασυναρτησίες έπεφταν βροχή, όσοι την είδατε ακούσατε τη Δαμανάκη να λέει ότι το κλίμα καλλιεργείται από τον…James Bond που έχει , λέει, License to Kill ( έλεος ρε πούστη μου!) , την κ. Πορτάλιου να λέει ότι εμείς αναλύουμε το κράτος με τη θεώρηση του Πουλαντζά , το νεολαίο του ΣΥΝ να γίνεται σάκος του μποξ κλπ. Το κράτος λοιπόν δεν φταίει – μας διαμορφώνουν τη γνώμη οι εντεταλμένοι του.
Τρίτη φάση: Το ψεύτικο μοντέλο επανάστασης.
Επανάσταση παίδες, ΔΕΝ είναι το Woodstock. Ούτε οι Sex Pistols. Ούτε ένα απορρυπαντικό π.χ. μπορεί να είναι επαναστατικό. Εμείς – εσείς, αυτοί – μπορεί να χρησιμοποιούμε τη λέξη ταυτίζοντάς τη με την καινοτομία και ξερωγώ, αλλά επανάσταση σημαίνει περνάω από το ένα σύστημα σχέσεων παραγωγής στο άλλο. Και φτιάχνω κράτος που αντιστοιχεί στο νέο σύστημα παραγωγικών σχέσεων. Δεν μπορείς να μιλάς σοβαρά για επανάσταση αν δεν στοχεύεις στην εξουσία, και δεν απαντάς στο ποιός για ποιόν -ποιός παράγει και ποιός καρπωνεται τον πλούτο.
Σαφώς, και η επανάσταση δεν είναι απλό πράγμα. Ο Λένιν την έκανε (οι κοινωνικές δυνάμεις που εκφράστηκαν πολιτικά από το Λένιν και τους μπολσεβίκους) όπως την έκανε το 1917, οι Γάλλοι την έκαναν όπως την έκαναν το 1789, επίσης το 1871, οι Σαντινίστας, οι Κουβανοί κλπ. Παντού η θρυαλλίδα ήταν ένα γεγονός «αυθόρμητο» -με την έννοια ότι η προυφιστάμενη κρατική εξουσία χρεοκώπησε μέσα σε μια νύχτα είτε για λόγους εξωτερικούς (πόλεμος) είτε για λόγους εσωτερικούς (διαφθορά). Τα αίτια είναι πάντα βαθύτερα -η αφορμή είναι που ποικίλει. Ενδεχομένως -δεν αντιλέγω -το μπουρλότο να το βάλει ο άδικος φόνος ενός 15χρονου. Αλλά επανάσταση κανείς αν λες, να σταματήσουμε να δουλεύουμε και να ζούμε μ’αυτό τον τρόπο και ν’αρχίσουμε να δουλεύουμε και να ζούμε με τον άλλο. Στη συγκεκριμένη συγκυρία της ιστορίας των κοινωνιών ο άλλος τρόπος είναι ο κομμουνισμός.
Κάποιος θα πεί: εγώ ρε φίλε δε συμφωνώ μ’αυτή την ανάλυση, πιστεύω ότι επανάσταση είναι ντου στους μπάτσους, κατάλυση της εξουσίας μεν, αλλά αντικατάστασή της από μια μη εξουσία. Γεια χαρά σου μάγκα, αλλά δυστυχώς για την πάρτη σου οι λειτουργίες της κρατικής συγκρότησης δεν αναιρούνται επειδή το θέλουμε. Απονεκρώνονται κάποια στιγμή γιατί καθίστανται περιττές, αλλά όχι κατά βούληση. Οι αναρχικοί στον ισπανικό εμφύλιο στήσαν, σ’όποιες περιοχές είχαν την πλειοψηφία, κράτος κανονικό. Άλλο πράγμα η ποιότητά του, και η αποτελεσματικότητά του ενδεχομένως, αλλά ποιος οργάνωνε την παραγωγή, ποιος διένειμε το προϊόν, ποιός χτυπούσε τον ταξικό εχθρό κ.ο.κ. – λειτουργίες δομικές ενός κράτους – όλα αυτά εκτελούνταν. Στήσαν κράτος οι αναρχικοί στην Ισπανία -και η ανημπόρια του να σταθεί έδειξε και τα ιστορικά όρια αυτού του ρεύματος.
Δεν είναι θεωρητική η κουβέντα. Απλά καταγράφω αυτά για να είναι, όσο γίνεται, ολοκληρωμένα κάποια συμπεράσματα. (μου.εσείς μυαλό έχετε δικά σας συμπεράσματα βγάζετε..).
Ο βρώμικος λοίπόν ρόλος του κράτους που βρίσκεται; Στην ολόπλευρη προβολή του αδιέξοδου ξεσπάσματος ως πρότυπο επαναστατικής δράσης. Δεν σας κάνει εντύπωση άραγε που αμέσως μας μιλήσανε – καλά η «Ελευθεροτυπία» τό’χει πάρει εργολαβία -για την εξέγερση της γενιάς των 700 ευρώ; Κι από κοντά το επαναστατικό BBC,οι λαοκρατικές Le Monde και Figaro, η εργατική El Pais , και ο τυπωμένος σε απαλλοτριωμένα πιεστήρια Spiegel; Μα, όσοι πληρώνονται με 700 γιούρα -και λιγότερα -είναι στη Θεσσαλονίκη, που ξέρω, δεκάδες χιλιάδες.. Κι οι περιθωριοποιημένοι αλλοδαποί πιτσιρικάδες άλλοι τόσοι. Θα είχε γίνει στάχτη και μπούρμπερη ο Εύοσμος, η Τούμπα, ο Επτάλοφος, η Πολίχνη. Όπως στάχτη και μπούρμπερη έγινε το Παρίσι το 1871. Όπως κάηκε το Παρίσι πέρσι τέτοιο καιρό.
Φόρα παρτίδα είναι το κόλπο: αγαναχτείς, είσαι κακοπληρωμένος, βλέπεις γύρω σου Βατοπαίδια, δικαστικά κυκλώματα, σου τάξανε λάϊφσταϊλ και χαϊλίκι, βλέπεις τη ζωή να απομακρύνεται. Θέλεις να «επαναστατήσεις». Έτσι θα το κάνεις. Φωτιά παντού. Δράσε αυθόρμητα. Ούτε βήμα παραπέρα όμως παραμονεύει ο …Στάλιν και το ΚΚΕ που «φοβάται» ότι δεν μπορεί να ελέγξει. Ενώ το κράτος από την άλλη δεν..φοβάται αυτό που δεν μπορεί να ελέγξει έτσι;
Τρέμει. Τρέμει το φάντασμα του Δεκέμβρη του ’44. Και να τελειώνουν τα παραμύθια.
Στο παιχνίδι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με εξέγερση είναι χωμένοι όλοι: το ΛΑΟΣ -που μιλάει ήδη για τρομοκράτες – η κυβέρνηση, το ΠαΣοΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, που καθαρίζει για το σύστημα τη μπουγάδα: είστε η εξέγερση, είστε αυθόρμητο κίνημα όπως ο Μάης του ’68, εμπρός γενιά των 700 € κλπ. «Νομιμοποιεί» το παραμύθι του κράτους για ψευτοεπανάσταση.Την ίδια στιγμή, που όπως θυμάστε είχαμε πει και στην περίπτωση του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης ήδη από το Μάρτη, όπου είναι «εξουσία» λειτουργεί απεργοσπαστικά και κατασταλτικά.
Αυτά παίδες. Θέλει τσάκισμα η βρώμικη προσπάθεια του βρώμικου κράτους να καταστείλει προληπτικά σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο τα όποια (λιγότερα σήμερα πολλαπλάσια αύριο) επαναστατικά σκιρτήματα λαού και νεολαίας. Το χόντρυναν ήδη το παιχνίδι..
regimientocinqo 
11 Δεκεμβρίου, 2008 at 2:12 μμ
Σωστός!!!
Συμφωνώ απολύτως… Δεν προσθέτω τίποτα περισσότερο γιατί θα χαλάσω το ποστ σου…
11 Δεκεμβρίου, 2008 at 2:58 μμ
Για τους αναρχικούς στην Ισπανία έχεις δίκιο. Από την άλλη, για μένα είναι αυτονόητο ότι τα όσα έχουν γίνει ως τα σήμερα έχουν στοιχεία εξέγερσης. Και έχουν μαζικότητα απροσδόκητη, ιδίως σε μικρά μέρη όπου οι πιτσιρικάδες δεν προστατεύονται από την ανωνυμία.
Όμως άλλο ήθελα κυρίως να γράψω, και δεν θα το κρύψω. Με έχει λυπήσει βαθύτατα η δήλωση της Αλέκας για τον Σύριζα που χαϊδεύει αυτιά, κυρίως για τον χρόνο και τον τόπο που έγινε. Σαν να μας έχουν βγάλει σε αναφορά λόχου και να λέει «δεν το έκανα εγώ, το έκανε ο Μπουζαλάκης» (όνομα φτιαχτό).
Επίσης, έχω βαρεθεί να βλέπω σε ακροδεξιά σάιτ επαίνους για το ΚΚΕ και τη στάση του και αναδημοσιεύσεις του άρθρου «Δεν μας φαίνεται και τόσο αυθόρμητο».
Οπότε, εγώ είμαι με τον Μπουζαλάκη.
11 Δεκεμβρίου, 2008 at 8:59 μμ
Συμφωνώ καθέτως και οριζοντίως με τον R5.
Θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο.
Από που προκύπτει οτι το ΚΚΕ φοβάται το αυθόρμητο???
Επειδή δηλαδή βγήκε και είπε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς να λαϊκίζει νεολαιίστικα (όπως ο ΣΥΝ) ή να ενσωματώνεται «εκσυγχονιστικά» (όπως το ΠΑΣΟΚ)? Δε θα μείνω μόνο στις (σαφείς και ξεκάθαρες) δηλώσεις της Αλέκας (στο Alter) οτι τέτοιος φόβος δεν υφίσταται. Θα παραπέμψω στην μακρόχρονη ιστορία του ΚΚΕ που αποδυκνείει ΕΜΠΡΑΚΤΑ οτι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, στις πιο δύσκολες στιγμές του, ήταν ΠΑΝΤΑ μέσα στις μάζες, άκουγε τον λαό, μιλούσε μαζί του και προσπαθούσε να συμβάλλει ωστε να δεί (ο λαός και το τονίζω αυτό) μιαν άσπρη μέρα. Και για να το κλείνω, λόγω της φύσης του, των θέσεων και της πολιτικής του, και όπως η ιστορία του το έχει αποδείξει, το ΚΚΕ λόγο δίνει στον Ελληνικό λαό και ΜΟΝΟ σ’ αυτόν. ΔΕΝ θα λογοδοτήσουμε ΠΟΤΕ σε κανένα κάθαρμα τύπου Περτεντέρη, Αλαβάνου ή Βορίδη. Τέλος.
ΥΓ. Συγνώμη για το ύφος μου αλλά είμαι οργισμένος με αυτά που γίνονται και ακούγονται.
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 9:55 πμ
@Νίκος
«Εξέγερση»; Με προκατασκευασμένα αιτήματα και χωρίς στόχους; (θυμίζω ότι οι αναλύσεις για τη γενιά των 700 € – τώρα σαν να υποχωρεί αυτό, τί έγινε «μαζεύτηκε» η γενιά του Αλέξη και δε διαδηλώνει ; – βγήκαν τη μεθεπόμενη των γεγονότων, χωρίς καν να βγάλει κάποιος κάποια προκήρυξη, κάτι τέλος πάντων που να δίνει ένα στίγμα). Εξακολουθώ να είμαι δύσπιστος.
Πάντως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι άθλια. Σε χώρους και φορείς που είναι «εξουσία» -όπως στο Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης – κάνουν απεργοσπασίες και λειτουργούν σαν κυβερνητικοί συνδικαλιστές. Στους πιτσιρικάδες, τη στιγμή που ο Αλαβάνος λέει «δεν μας ακούνε οι νέοι» (χτεσινό δελτίο ΜΕΓΚΑ) ,αυτοπαρουσιάζεται περίπου ως πρωτοπορία.Από τα κανάλια, και τον τύπο -που όλοι ξέρουμε σε ποιούς ανήκουν – επίσης δημιουργείται αυτή εντύπωση, κι ακόμα από τα υπόλοιπα κόμματα (τώρα και το ΠαΣοΚ λέει, «χτυπάει» το ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν υποκίνηση καταλήψεων – που ανάθεμα αν υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑιος μαθητής δηλαδή…)
Το κράτος δηλαδή είναι ΧΩΜΕΝΟ μέχρι τα μπούνια σ’αυτή την ιστορία – σε αντίθεση με τα γεγονότα του ’91, όπως ίσως θυμάσαι.
Λυπάμαι που είσαι με το Μπουζαλάκη δηλαδή, αλλά εγώ θα λυπόμουν πολύ περισσότερο αν και το Κόμμα μου λειτουργούσε σαν άθυρμα των κρατικών σχεδιασμών.
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 11:59 πμ
Ενδιαφέρον κείμενο που με έβαλε σε σκέψεις…
Ουσιαστικά λές αυτό που ο Καστοριάδης ονομάζει «παθητική» κι «ενεργητική» επανάσταση. Στην πρώτη περίπτωση, η πυραμίδα της εξουσίας αντικαθίσταται από μία άλλη πυραμίδα ατόμων, οπότε το σύστημα διαιωνίζεται… Ενώ στην δεύτερη, είναι αυτό που λες, ότι καταλύεται εφάπαξ η πυραμίδα και δεν αντικαθίσταται· δημιουργείται μία εντελώς νέα δομή.
Το θέμα είναι: α) είναι έτοιμος ο κόσμος για να κάνει μία τέτοια ανατροπή (μιάς και θα πρέπει πρωτίστως ν’ αλλάξει της καθημερινές του συνήθειες σε βάθος); β) Θα έστεκε μία τέτοια προσπάθεια-ενέργεια σε μία χώρα μεμονωμένα, ή οι πιέσεις από εξωτερικές δυνάμεις θα την αλλοίωναν ταχέως επαναφέροντας το παλιό status quo;
Και πάλι εύγε για το ενδιαφέρον αυτό κείμενο.
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 12:21 μμ
η ευθύνη της πρωτοπορίας είναι να μετατρέψει αυτή την οργή και την αγανάκτηση, το αυθόρμητο σε πολιτικό και συγκεκριμένο. Το έκανε? Δε ξέρω. Το προσπάθησε? Δυστυχώς πάλι δε ξέρω. Το πως εξελίσσεται μια αδιαμφισβήτητα εξεγερτική κατάσταση είναι στο μεγαλύτερο βαθμό δικιά μας ευθύνη.
Να θυμίσω για να μη ξεχνιόμαστε τις δηλώσεις της συντρόφισας Αλέκας για την περίπου αντίστοιχη κατάσταση στην Αργεντινή.
Ανακοινώσεις όπως οι τελευταίες που καταλήγουν στο εκπληκτικό » ΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ !» μάλλον δε βοηθούν ιδιαίτερα προς αυτή τη κατεύθυνση και σίγουρα αποτελούν διαφορετική προσέγγιση στα γεγονότα από τη δικιά μου.
Το να καταγγέλεις το Σύριζα είναι ορθό. Και έχουμε απόλυτο δίκιο σε ότι λέμε΄ ή μάλλον με αυτά που είδαν τα μάτια μου λίγα είπαμε. Έχει μια αξία όμως ο τόπος και ο χρόνος και ο τρόπος. Όταν κάνεις με τη βραδινή ανακοίνωση της ΚΝΕ ( την οποία παρεπιπτόντως δε βρίσκω πλέον), χωνεύεται όταν το κάνεις έξω από το μέγαρο Μαξίμου που σε έχει καλέσει ο Καραμανλής παίζοντας ένα πολύ συγκεκριμένο παιχνίδι και βγαίνεις εσύ και καταγγέλεις το Σύριζα, απλά παίζεις το παιχνίδι της προβοκάτσιας και τον Συν τον βολεύει αυτό. Κακό δε του κάνεις.
Το θέμα είναι ότι αυτή η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα και θα δούμε την εξέλιξη της .
VENCEREMOS
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 1:09 μμ
@compasso
«Το θέμα είναι ότι αυτή η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα και θα δούμε την εξέλιξη της .» Ακριβώς. Άρα, τί έκανε και τί όχι το Κ. θα φανεί στην πορεία.
Τώρα για την καταγγελία έξω από το Μαξίμου δεν σε πιάνω.Δεν την καταγγελία ΠΡΟΣ τον Καραμανλή αλλά στους εργαζόμενους.Μην πέφτουμε σε τέτοιες λούμπες…
@Ναυτίλος
Δεν πιστεύω ότι είναι έτοιμη. Αν είχες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες στο δρόμο που να απαιτούν το σοσιαλισμό τώρα θα μιλάγαμε αλλιώς. Τώρα προέχει οι λίγοι που παλεύουν για το σοσιαλισμό να γίνονται περισσότεροι.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 2:46 μμ
Νιώθοντας και δικούς μου τους προβληματισμούς του compasso θα ήθελα να προσθέσω μια σκέψη που διάβασα κάπου αλλού.
Για να κερδίσεις το αυθόρμητο πρέπει κατά κάποιον τρόπο να του μοιάσεις. Να πέσεις στο επίπεδό του. Όχι για να σε αφομοιώσει, ούτε για να γίνεις σαν κι αυτό (όπως κάνουν πολλοί χώροι). Αλλά για να το τραβήξεις μαζί σου, να το ανυψώσεις. Ελλοχεύουν σίγουρα πολλοί κίνδυνοι. Ωστόσο είναι απαραίτητο.
Είναι ούτως ή άλλως αμφίβολο αν μπορούμε να το πετύχουμε. Είναι ακόμα πιο αμφίβολο όμως αν το προσπαθήσαμε κι αν το θελήσαμε.
Κάτι ακόμα.
Γνωρίζουμε σύντροφοι πώς σκοτώθηκε η λούξεμπουργκ; Κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης που η ίδια θεωρούσε πρόωρη και καταδικασμένη να αποτύχει. Θεώρησε ωστόσο χρέος της να πάρει μέρος σε έναν αγών που θεωρούσε λάθος. Και κατά τη διάρκειά του δολοφονήθηκε.
Για να προλάβω αντιδράσεις.
Δεν εξισώνω τις καταστάσεις, κρατάω όμως τις αναλογίες. Κι αναρωτιέμαι: πώς θα δείξεις σε αυτόν που αγωνίζεται το λάθος που κάνει αν δεν είσαι μαζί του;
Ας μην ξεχνάμε κι όσα έλεγε η ρόζα για την ιστορική χρησιμότητα από τα λάθη που κάνουν οι μάζες (δεν παραθέτω όλη τη φράση γιατί θα είναι αποπροσανατολιστικό, έως και προβοκατόρικο…)
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 6:29 μμ
Συμφωνώ σχεδόν στο σύνολό του άρθρου. όμως σύντροφοι το να προβάλλουμε και να συζητούμε το τι είπαμε, που το είπαμε ΤΟΣΟ πολύ δεν βοηθάει σε μια κατάσταση που και οι προηγούμενοι τονίζουν «είναι σε εξέλιξη και δεν γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί».
Το ΚΥΡΙΟ εδώ είναι να εντοπίσουμε της αδυναμίες μας, που εγώ προσωπικά εντοπίζω στη χαμηλή μαχητικότητα, και αδυναμία παρέμβασης στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις σε χώρους δουλιάς και της νεολαίας! Ο λαός το απέδειξε ότι εμπιστεύεται το ΚΚΕ, κάθε πορεία ξεπερνάει την προηγούμενη…το ΚΚΕ με κάθε μέλος του έχει καθήκον να κάνει ΑΚΟΜΑ πιο πλατιά την εξορμησή του.
ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΥΡΙΑ, πιστεύω, ΠΡΕΠΕΙ να χτυπήσουν ΕΚΕΙ(στους χώρους δουλιάς)! και εκεί «οι λίγοι που παλεύουν για το σοσιαλισμό να γίνονται περισσότεροι»!
ΟΧΙ δεν είναι αδυναμία μας «να πέσουμε στο επίπεδο του αυθόρμητου»…Αδυναμία μας είναι βρούμε και να μιλήσουμε στον αυθόρμητο αγωνιστή και να τον κάνουμε συνειδητό, οργανωμένο.
12 Δεκεμβρίου, 2008 at 11:41 μμ
@ μπόγιαν
Και ο Μαρξ είχε πει ότι η Κομμούνα ήταν πρόωρη. Άσχημα προετοιμασμένη. Θνησιγενής. Αλλά τη στήριξε κι ακόμα περισσότερο μετά την πτώση της γιατί η κομμούνα υπήρξε το πρώτο προλεταριακό κράτος στον κόσμο. Έστω για 71 μέρες, έστω με έκταση κάποια τετραγωνικά χιλιόμετρα.
«Προλεταριακός» είναι η λέξη κλειδί εδώ. Και «κράτος». Τα γεγονότα που βλέπουμε είναι ένα ξέσπασμα που καναλιζάρεται.Από το μη προλεταριακό, το αστικό κράτος. Και σ’ότι με αφορά όσο περνούν οι μέρες τόσο πιο ακλόνητα πείθομαι.
Μια και τό’χεις το ψαχτικό, να σου θυμίσω ότι ο Λούκατς έλεγε να μην εμπιστεύεστε τη νεολαία για την επανάσταση. Ήταν λενινιστής ο γέρος. Αιρετικός που λένε, αλλά λενινιστής.
Και συμφωνώ κάπως μ’αυτό που λες να προσεγγίσουμε το αυθόρμητο. Μ’αυτά και μ’αυτά ο R5 κάποτε ψάχτηκε να δει τί λένε οι καταστασιακοί, ή ο Λούκατς, ή ο Ζίζεκ.Άλλο αυτό όμως κι άλλο να πέσεις στο επίπεδό του -αν πέσεις δεν ξανασηκώνεσαι, δες την κατάντια του ΝΑΡ..
@ Johnny Q
Εγώ πάλι σ. συμφωνώ 100% σ’όσα λες.
(που διαφωνείς εσύ αν θες πες μου..)
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 1:44 μμ
Εφόσον δε μπαίνει το κόμμα εννοείται πως θα καναλιζαριστεί και δε θα πάρει ξεκάθαρο πολιτικό χαρακτήρα.
Έχουμε όμως την αίσθηση ότι το αυθόρμητο υπάρχει κάπου εκεί έξω σε καθαρή, διακριτή μορφή; Από τη μια οι προβοκάτορες κι απ’ την άλλη το αυθόρμητο; Από εδώ τα μπάχαλα που καναλιζάρονται κι από εδώ το αίσθημά μου, που λένε;
Για μένα είναι αυτονόητο ότι το αυθόρμητο είναι ανώριμο ξέσπασμα. Και ως τέτοιο, κι ευάλωτο στο καναλιζάρισμα είναι και το στίγμα της αστικής προπαγάνδας κουβαλάει.
Με άλλα λόγια, κι επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό, στο βαθμό που δεν παρεμβαίνουμε εμείς στο αυθόρμητο, θα το κάνουν οι αστοί για να το διοχετεύσουν σε ρηχές κι ανώδυνες διεξόδους.
Αυτό όμως πώς το αντιλαμβανόμαστε σύντροφοι; Ως δικαίωση, ή ως αποτυχία;
-Visca el Barça!
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 2:15 μμ
Δε συμφωνώ ότι δεν μπαίνει το Κόμμα.
Αλλά δεν μπαίνει υποκλινόμενο. Μαχητικά βάζει τη θέση του -ποιοί είναι με ποιούς.
Μόνο εδώ διαφωνούμε τελικά.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 3:49 μμ
Aγαπητοί σύντροφοι,
Βλέπω με χαρά, ότι, με αφορμή το κείμενο του R5, αναπτύχθηκε ένας πολύ ενδιαφέρων διάλογος. Ενδιαφέρων, γιατί, πρώτα και κύρια, παρά το ότι είναι σαφές πως οι περισσότεροι βρίσκεστε στην ίδια βάρκα, άλλο τόσο είναι σαφές πως δεν κάθεστε και στην ίδια θέση! Τι ωραία! Υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για να «γεννήσει» κάτι αυτός ο διάλογος; Εγώ πιστεύω όχι! Να λοιπόν γιατί χαίρομαι!
Να μην μείνω όμως στην χαρά, να καταθέσω κι εγώ δυό-τρία πράγματα σ’αυτόν τον διάλογο, μπας και φανώ λίγο χρήσιμος.
Νομίζω ότι είναι σαφές: Στον ένα ή στον άλλο βαθμό, λιγότερο ή περισσότερο, στην αρχή των γεγονότων ή στην εξέλιξή τους, το αυθόρμητο έκανε αισθητή την παρουσία του. Αυτό, ευτυχώς, το αντελήφθησαν όλα τα ρεύματα της Αριστεράς και το συνυπολόγισαν, με διαφορετικό τρόπο φυσικά το καθένα, στις δημόσιες παρεμβάσεις τους. Το ΚΚΕ δεν απετέλεσε εξαίρεση. Όσοι ακούνε προσεκτικά, ασφαλώς και θα σημείωσαν τις αναφορές της Παπαρήγα σε «σκληρό πυρήνα κουκουλοφόρων», καθώς και τις διατυπώσεις του Πρωτούλη στην τηλεόραση. Όλα αυτά είναι θετικά, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.
Εκεί που η Αριστερά υστερεί – και, δυστυχώς, παρά τις εντυπώσεις που υπάρχουν σε ένα μεγάλο μέρος πολιτών, χωρίς καμιά εξαίρεση – είναι στο πώς αξιοποιεί το αυθόρμητο. Γιατί η απάντηση δεν είναι φυσικά η καταδίκη του (το αυθόρμητο είναι το καύσιμο της Επανάστασης), λάθος στο οποίο υποπίπτουν συχνά τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ, ούτε βέβαια η άνευ όρων και προυϋποθέσεων υιοθέτησή του, λάθος στο οποίο διακρίνοναι αρνητικά τα μέλη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και της Εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Υπάρχει πρόβλημα σύντροφοι: Δεν ξέρουμε ακόμα – κανείς μας – τι στο διάβολο θα κάνουμε με το αυθόρμητο. Κι αν δεν βρούμε την απάντηση, προκοπή δεν γίνεται!
Για ένα όμως είμαι σίγουρος: Αν, πέρα από αυτοεπιβεβαιωτικές εμμονές, αποδεχθούμε το πρόβλημα και δεν εξακολουθήσουμε να το κρύβουμε κάτω από το χαλί του σπιτιού μας, θα βρούμε την απάντηση. Έχω εμπιστοσύνη στην συλλογική ευφυία της Αριστεράς. Όταν βάλει το μυαλό της να δουλέψει, μπορεί να κάνει θαύματα!
Με συντροφικούς χαιρετισμούς.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 5:22 μμ
«Υπάρχει πρόβλημα σύντροφοι: Δεν ξέρουμε ακόμα – κανείς μας – τι στο διάβολο θα κάνουμε με το αυθόρμητο. Κι αν δεν βρούμε την απάντηση, προκοπή δεν γίνεται!»
Έχεις απόλυτο δίκιο. Κι επίσης ακριβοδίκαια παρουσίασες τί ισχύει σχετικά με το θέμα ανάμεσα σε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
(βεβαίως σ’ότι με αφορά ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα κρατάει αυτή τη θέση έναντι των γεγονότων – και η σκοπιμότητα δεν έχει να κάνει με την επιθυμία του να επιταχύνει την…επαναστατική ανατροπή).
Και ομολογώ ότι δεν έχω -για την παρούσα συγκυρία τί να προτείνω.
«Να μπούμε στις μάζες» , σαφώς αυτό είναι το σύνθημα, αλλά πώς θα τις κάνουμε να μας ακούσουν;
Φοβάμαι ότι γι’αυτά αν δεν μαγειρεύσεις πριν πεινάσεις την τελευταία ώρα δεν γίνονται πολλά πράγματα.
Πάντως πανικός δε χρειάζεται: στα σίγουρα ΔΕΝ είναι η τελευταία ώρα..
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 7:12 μμ
Αγαπητέ R5,
Χαίρομαι που μου αναγνώρισες την ακριβοδίκαιη περιγραφή. Είναι τιμή μου και είναι τιμή σου. Επίσης χαίρομαι που κατανοείς το πρόβλημα.
Η απάντησή σου μου έφερε στον νου τους – ξεχασμένους δυστυχώς – στίχους:
«Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα».
Α, όλα δείχνουν ότι θα περάσω ένα ωραίο Σαββατόβραδο!… Εύχομαι και το δικό σου να είναι το ίδιο όμορφο!…
Με συντροφικούς χαιρετισμούς.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 7:51 μμ
[..] Η γνώμη μου είναι πως το πολιτικό διακύβευμα σ’ότι έχει να κάνει με τη δολοφονία του Αλέξη είναι το γεγονός καθεαυτό ως εκδήλωση μιας συγκεκριμένης νοοτροπίας που καλλιεργείται στους μηχανισμούς καταστολής [..]
Νομίζω αυτή είναι η εύκολη ανάγνωση (και δεν μας έχεις συνηθίσει σε τέτοιες), που εκτός των άλλων δεν συνδέεται με τα υπόλοιπα που γράφεις στη βάση του ότι το κέντρο του προβλήματος δεν είναι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί καθεαυτοί αλλά το κοινωνικό σύστημα.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 8:24 μμ
Στο επίπεδο του αυθόρμητου όντως οφείλεις να πεσεις προκειμένου να του προσδώσεις έναν επαναστατικό χαρακτήρα,αυτό ειναι ξεκάθαρο.
Σε ποιο αυθόρμητο όμως? Γιατί εδώ οπως προαναφέρθηκε εχουμε αυθόρμητες και «αυθόρμητες» κινήσεις.
Εδώ παίρνει τη σημασία της η προσπάθεια του κόμματος να ξεχωρίσει η ύρα απο το στάρι.
Εχουμε λοιπόν το αυθόρμητο των μαθητών που εξεγείρονται και ξεσπούν απο τη μια μπάντα. Από τη άλλη μπάντα έχουμε το ζέχνον «αυθόρμητο» παρακράτος των κουκουλοφόρων («σκληρος πυρήνας») και των συν αυτό επανασταταράδων («χρήσιμοι ηλίθιοι»). Υπάρχουν επίσης και οι πλιατσικολόγοι του «κουρελοπρολεταριάτου», άνθρωποι χωρίς καμία μοίρα στον ήλιο εκμεταλλευόμενοι μέχρι το μεδούλι από την εργοδοσία, είτε από φορεις του οργανωμένου εγκληματος που τους παίρνουν τη λεία θυσαυρίζοντας.
Στη νεολαία λοιπόν που έχει στοιχεία γνησιου αυθορμητισμού η παρέμβαση μας έγκειται στους φορείς του κινήματος. Οσο πιο γρήγορα μαζικοποιηθούν τα συντονιστικά αγώνα (σ.σ. αυριο συνεδριαζει το Συντονιστικο των μαθητών), οι γεν. συνελευσεις, κτλ. τόσο πιο γρήγορα θα μετατραπεί ο αυθορμητισμος στη νέα ποιοτητα το του συνειδητού.
Ο προβληματισμός για το πως να αφουγκραστούμε το «αυθόρμητο» των διαμειβομένων στις επιθέσεις των κουκουλοφόρων αμφιβάλω αν ειναι παραγωγικός αφού ο «σκληρός πυρήνας» τους ειναι τουλάχιστον ύποπτος και οι πέριξ αυτου (αλλα και ως σύνολο να το δεις) 1ον δεν αποτελούν και καμία πρωτοπορία 2ον η ταξικη του διαστρωμάτωση ειναι τουλαχιστον μπερδεμένη 3ον αριθμουν λιγες εκατοντάδες, άντε χιλιαδες στο όριο..
Για τους πλιατσικολόγους τα πράγματα ειναι πιο καθαρά αλλά ως ταξικό στρώμα θέλει χρόνο σκληρή προσπαθεια και κυρίως συνολικότερο θέριεμα του εργατικού κινήματος για να τους ξεκολλήσεις απο την εξαθλίωση στον οργανωμένο αγώνα.
Όσο για τη συμμετοχή των εργατών που είναι ο κύριος φορέας αλλαγης στην κοινωνία μας, το βαικότερο ειναι μεσα απο την πάλη του στο κίνημα να θέσει το ζήτημα της εξουσίας πλεον ανοιχτά, κάτι που δε φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα δυστυχώς και προς αυτή την κατεύθυνση χτυπάνε τα σφυριά του κόμματος.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 9:03 μμ
μμμμ..παραξήγηση R5 δεν διαφωνώ στο άρθρο αλλά στα σχόλια που ακολούθησαν και στη κουβέντα που αναπτύχθηκε. και όχι με σένα!!
το άρθρο a)δεν το διάβασα αναλυτικά και b)δεν κατάλαβα πολλά από τα δύσκολα θεωρητικά που αναφέρεις, γιαυτό γράφω το σχεδόν……αλλά ναι συμφωνώ 100% στην ουσία του.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 9:33 μμ
(άργησα λίγο, αλλά έχουμε κι ενά ΠΑΟΚ να δούμε, έτσι;)
@Αντισθένης
Εδώ είμαστε , τα λέμε. Ελπίζω να μην ήταν έκπληξη για σένα η αναγνώριση του ακριβοδίκαιου.
Και σ’ευχαριστώ, ελπίζω και το δικό μου Σαββατόβραδο να είναι ενδιαφέρον.
@ Evangelos
Γιατί;
Δεν αναφέρομαι στο κεντρικό πρόβλημα σήμερα. Ούτε αν θες στο τί ανέδειξαν τα γεγονότα (που επακολούθησαν τη δολοφονία, εννοώ). Αναφέρομαι σε αυτό που ξεκάθαρα ανέδειξε το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ γεγονός της δολοφονίας -και το οποίο δεν πιστεύω ότι επιδέχεται πολαπλών αναγνώσεων. Να επαναλάβω: σειρά νομοθετημάτων, κρατικών και υπερκρατικών βαθαίνουν την καταστολή και τον αυταρχισμό. Σε αυτό το έδαφος αναφύονται νοοτροπίες πιστολέρο.
Προφανώς -ίσως παράληψή μου -η κατασταλτική νοοτροπία και η ενίσχυση αυτής της λογικής έρχεται να προλάβει εκρήξεις και αντιδράσεις που γεννιούνται στο έδαφος μιας γενικότερης κι ολοκληρωτικής αντιλαϊκής πολιτικής.
Πώς απαντάς τώρα στην αντιλαϊκή πολιτική; Με αυθόρμητα (ή «αυθόρμητα») ξεσπάσματα;Ή με αγώνα που στοχεύει στην ανατροπή της μήτρας που γεννά τα αδιέξοδα;
Πάνω σε αυτό το ερώτημα το κράτος -για μένα -απάντησε. Μ’όλους τους μηχανισμούς του πάει να πείσει τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία ότι η διέξοδος στην αναπόφευκτη οργή είναι τα μπάχαλα.
@ουγκ ουγκ
(..και γαμώ τα ψευδώνυμα έχεις..) Ναι ρε συ, έτσι που τα λες είναι. Τί νόημα έχει να πας να πείσεις ένα μπάχαλο; (Δεν είναι σωστό να παραιτείσαι βέβαια, αλλά και ο χρόνος που έχεις είναι πάντα συγκεκριμένος..). Όταν λέω να είσαι έτοιμος για όταν ξεσπάσει το αυθόρμητο (το γνήσιο αυθόρμητο, το «φτάνει πια») εννοώ να έχεις δουλέψει με τέτοιο τρόπο που όταν ο άλλος απελπιστεί εσένα να γυρέψει με το βλέμμα του.
Και, όπως ίσως είδες, εκτιμώ ότι θα δούμε στην πορεία των πραγμάτων τί πουλιά πιάνουμε..
@ Johnny Q
ε, καλά δεν είμαι και κανάς γκουρού. Απλά ρώτησα αν διαφωνείς κάπου , να το συζητήσουμε.
13 Δεκεμβρίου, 2008 at 10:38 μμ
regimientocinqo
[…] Αναφέρομαι σε αυτό που ξεκάθαρα ανέδειξε το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ γεγονός της δολοφονίας -και το οποίο δεν πιστεύω ότι επιδέχεται πολαπλών αναγνώσεων […]
Ακριβώς σε αυτό εστιάζεται η διαφωνία μου. Οτί επιδέχεται ΠΟΛΛΩΝ αναγνώσεων. Η ερμηνεία που δίνεις εσύ μπορεί να φαίνεται (ενδεχομένως και να είναι) η κυρίαρχη, αλλά από τη στιγμή που είναι μονολογική, είναι και σε κάποιο βαθμό περιοριστική.
Ως προς τα υπόλοιπα η συζήτηση ανοιχτή και οι απόψεις που βάζεις και ενδιαφέρουσες και με βάση. Ειδικά για τα ερωτήματα που θέτεις (Πώς απαντάς τώρα στην αντιλαϊκή πολιτική;) νομίζω ότι πράγματι εκεί είναι η ουσία. Να βρεθούν οι «απαντήσεις» – που πάντα εδώ είναι πολιτικές. Εγώ πολιτική απάντηση δεν έχω αυτή τη στιγμή. Εσύ απ’ ό,τι καταλαβαίνω έχεις – όμως θεωρώ καλά κάνεις και έχεις.
14 Δεκεμβρίου, 2008 at 11:42 πμ
Αγαπητέ R5,
Μη με χαρακτηρίσεις «ξερόλα», αλλά όχι, δεν ήταν έκπληξη η αναγνώριση από την μεριά σου του ακριβοδίκαιου!
Την καλημέρα μου στην Θεσσαλονίκη. Και στον ΠΑΟΚ!
Με συντροφικούς χαιρετισμούς.
14 Δεκεμβρίου, 2008 at 1:22 μμ
@ Evangelos
Μία ένσταση. Δεν πιστεύω ότι «η ερμηνεία που δίνω» είναι η κυρίαρχη. Μειοψηφική είναι. Αν και, επιμένω, ότι είναι ερμηνεία στο γεγονός της δολοφονίας και όχι συνολικά των γεγονότων – και θα ήταν παράλογο να ισχυριζόμουν ότι κάηκε η Αθήνα για τρεις μέρες επειδή αντέδρασε ο κόσμος στην καταστολή.
Πάντως, ούτε αλάθητο διεκδικούμε εδώ, ούτε δα και ό,τι «πόρισμα» προκύψει απ’το διάλογο σ’ένα βλογ παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων. Μ’άλλα λόγια, έχεις όσο χώρο θέλεις να βάλεις το σκεπτικό σου. (και μη νομίζεις.. δεν θα ντραπώ να πω ότι συμφωνώ κάπου επειδή έχω συγκεκριμένη πολιτική άποψη για τα πράγματα).
@Αντισθένης
Καλήμέρα σύντροφε. (επίσης κι από τον λαό του ΠΑΟΚ)
14 Δεκεμβρίου, 2008 at 1:27 μμ
Και μια επισήμανση. Και εγώ ΠΑΟΚ!
14 Δεκεμβρίου, 2008 at 4:09 μμ
το πολιτικό διακύβευμα είναι ευρύτερο: μας κλέβουν τις ζωές μας (λεφτά στις τράπεζες, απολύσεις, ελαστικοποίηση της εργασίας, κατάρρευση δημοσίου παν/μίου, συστήματος υγείας, σπίτια σε πλειστηριασμό-πράγματα που τα βιώνουμε καιρό και μες την κρίση όλο και πιο έντονα και φυσικά χωρίς να βλέπουμε διέξοδο) και τώρα δολοφονούν και τα παιδιά μας. όσοι και όσες βρεθήκαμε στους δρόμους αυτές τις μέρες (40000 κόσμος τη Δευτέρα το βράδυ) εν μέσω δακρυγόνων, καπνού, βιτρίνων να σπάνε και τραπεζών να παίρνουν φωτιά, αυτά νιώθαμε, γι’ αυτά μιλάμε όπου βρεθούμε και με όλους τους τόνους. το ποτήρι ξεχείλισε.
δε διαφωνώ στα περί επανάστασης που γράφεις αλλά κανείς δε μίλησε για επανάσταση αλλά για εξέγερση χωρίς προηγούμενο! και φυσικά το ζήτημα είναι τώρα, μέσα σε στιγμές τέτοιας κοινωνικής έκρηξης και με όλο και περισσότερο κόσμο να μη μπορεί να χωρέσει στις ερμηνείες που του δίνονται, πως αυτή η οργή θα γίνει οργάνωση του αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές. και φυσικά πως όλα αυτά θα γίνουν αιτήματα για τη βελτίωση των όρων της ζωής μας κάτω από τη σημαία του ευρύτερου αγώνα για μια άλλη κοινωνία. αυτή που όλα αυτά τα πιτσιρίκια που βγήκαν αυθόρμητα στους δρόμους πετώντας πέτρες στα τμήματα και φωνάζοντας για δικαιοσύνη. εμείς έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε τους όρους για μια άλλη κοινωνία.
δυστυχώς το κκε απέχει για μια ακόμη φορά από την ιστορία μέσα σε θεωρίες συνωμοσίας για ξένα κέντρα και προβοκάτορες στερώντας από τον κόσμο του και ιδιαίτερα τη νεολαία του την ιστορία του. πικρία και μόνο πικρία.
14 Δεκεμβρίου, 2008 at 4:47 μμ
«δε διαφωνώ στα περί επανάστασης που γράφεις αλλά κανείς δε μίλησε για επανάσταση αλλά για εξέγερση χωρίς προηγούμενο!»
Ούτε εγώ είπα ότι μίλησε κάποιος για επανάσταση. Είπα ότι το κράτος διαμορφώνει πρότυπα βολικής, γι’αυτό, εξέγερσης. Και σ’αυτό το παιχνίδι του κράτους το κόμμα σου παίζει θαυμάσιο το ρόλο της πολιτικής νομιμοποίησης απολίτικων συμπεριφορών. Το πλιάτσικο δεν έχει σχέση με εξέγερση -χωρίς ή με προηγούμενο -που πάει κάπου (έστω κι αν αυτό το κάπου είναι να πάρει κανά ψήφο παραπάνω ο οποιοσδήποτε).
Οι 40 χιλιάδες που λες ότι κατέβηκαν στους δρόμους, λέω εγώ, δεν πρέπει να σκεφτούν ότι το κράτος στήνει προβοκάτσιες; Δεν πρέπει να σκεφτούν -κάποιοι από αυτούς – ότι είναι ανάγκη να προφυλαχτεί το πολιτικό νόημα του αυθόρμητου ξεσπάσματος από αυτές;
«δυστυχώς το κκε απέχει για μια ακόμη φορά από την ιστορία μέσα σε θεωρίες συνωμοσίας για ξένα κέντρα και προβοκάτορες στερώντας από τον κόσμο του και ιδιαίτερα τη νεολαία του την ιστορία του. πικρία και μόνο πικρία.»
Δυστυχώς για σένα το ΚΚΕ είναι μέσα στον κόσμο. Δυστυχώς για τις προκατασκευασμένες ατάκες σου -επώνυμες βέβαια, το αναγνωρίζω – ο κόσμος στον Εύοσμο, τις Συκιές, στην Εγνατία πάνω, την αγανάκτησή του δεν την περιφέρει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και κάτω από κουκούλες. Ριζική λύση γυρεύει, και μόνο το ΚΚΕ του την προτείνει. Σε συνέπεια με την ιστορία του.